طبیعی است چنین اتفاق و فرصتی هرگز در نشست‌های رسمی دست نمی‌دهد تا کاملا یک موضوع از زوایای خاص موشکافانه و به‌طور عمیق مورد نقد و بررسی قرار گیرد و اصولا وقت هم در چنین جلساتی هیچگاه اجازه واردشدن به مباحث فنی را نمی‌دهد.
البته این از مقتضیات نشست‌های رسمی‌تر است و با توجه به تعداد زیاد خبرنگاران و سؤال‌کنندگان هم نمی‌توان انتظاری جز این داشت که سرمربی تیم ملی را قدم به قدم به سمت یک گفت‌وگوی باب طبع رسانه‌ای پیش برد. اما اینکه چرا ولاسکو از مصاحبه‌های اختصاصی- که در تمامی دنیا میان بازیکنان و مربیان و چهره‌های مطرح ورزش معمول و مرسوم است و طرفداران بسیاری نیز دارد- می‌گریزد، 2 حالت می‌شود متصور بود؛
اول اینکه شاید این ایراد را بیشتر باید متوجه اطرافیانی دانست که او را از جماعت خبرنگاران ایرانی ترسانده و او را به نوعی از وظایف حرفه‌ای‌‌اش در قبال پاسخگویی به نمایندگان رسانه‌ای دور کرده‌اند یا اینکه جناب ولاسکو با اطلاعات ضعیف از موقعیت و نقش مثبت خبرنگاران این رشته بی‌اطلاع است و آنان را قابل نمی‌داند!!. در این میان مصاحبه‌های اختصاصی هر چند وقت یک‌بار روابط عمومی فدراسیون با سرمربی تیم ملی هم هیچگاه نتوانسته برطرف‌کننده همه ابهامات پیرامون تیم ملی والیبال باشد. به همین دلیل است که سرمربی آرژانتینی تیم ملی بر‌خلاف همتای پرتغالی‌‌اش در تیم ملی فوتبال کمتر در تلویزیون یا رادیو ظاهر می‌شود و در این زمینه نشان داده که تفاوت‌های فاحشی با کارلوس کی‌روش دارد.
